Zaterdag 29 en zondag 30 oktober – Minnemeers 8, Gent
Tijdens dit weekend nodigen Mira Bryssinck, Fred Libert en Laura Vroom andere makers, performers en muzikanten uit om een work-in-progress te delen met een publiek. Van tekst tot gesprek, van scène tot salto en lied…
Voor onze negende editie strijken we voor het eerst een heel weekend ergens neer. Ditmaal in het gebouw van de Minnemeers in Gent. Naast de gekende theaterzaal, heeft dit gebouw nog heel wat hoeken die we je graag tonen. Voor deze editie gaan we in zee met NTGent, die het gebouw betrekken en ons er een weekend lang laten wonen.
Er zullen dit weekend op verschillende momenten een parcours gestart worden dat langs de verschillende performances leidt.
Deelnemende artiesten: AnnaMarie Ignarro, FC Atlaska, Hanna Desmet, Dries De Geyter, Margot Timmermans, Johannes Lievens, Axelle Verkempinck, Marthe Koning, Arthur Decock, David Huyghe.
Elke Par Hasard wordt afgesloten in het gezelschap van de immer opzwepende melodieën van The Holy Seven.
Tickets via het ‘Pay what you can’-systeem, via deze link.
Deelnemende kunstenaars:
Zaterdag 29 Oktober:
Remember to Remember (werktitel) is een album dat is ontstaan vanuit een persoonlijk proces van belichaming. Door slaapliederen worden er vragen over erbij horen en afstand gesteld. Ik nodig mezelf uit om in diepe verbinding met mijn klarinet en stem te komen zodat ik angsten en onzekerheden kan confronteren, beluisteren en omarmen.
“Ritmische, filmische roadtripmuziek”
Mochten de Vlaamse Ardennen iets dichter bij de evenaar liggen, schreven deze vier Gents-Gaverse exoten er de gepaste soundtrack voor.
- Emiel Willaert – gitaar
- Johannes Verhoene – cornet, percussie
- Lukas De Block – bas
- Maarten Haesebeyt – drums
Voor u staat een young potential die haar zaakjes op orde heeft: ze heeft een succesvolle carrière uitgebouwd als “Levensstrateeg” en ook in haar persoonlijk leven gaat het haar voor de wind. Ze wilt haar recept tot geluk delen met al wie het kan gebruiken.Hoe belangrijk is wat we van onszelf tonen? En kijken we niet vooral de rest van de wereld met een blik die gekleurd is door onze eigen ervaringen? Of zijn we het perspectief en daarmee ook het spoor bijster?
Lijnen vormen op papier, tekst of muziek? Allebei (of geen van de twee)? Diezelfde vormen, lijnen, in de lucht, woorden of een melodie? Waarschijnlijk allebei (of niet).
Het is verwarrender dan het lijkt (en omgekeerd), onthoud gewoon: “alles is A, of B, of beide, of geen van de twee”. Wat dat betekent, hangt af van jou, en van mij, van ons dus.
“What Pessoa Taught Me” is een fysieke en muzikale zoektocht naar hoe ik de buitenlichamelijke staat die ik ervaar tijdens lucide dromen invoelbaar kan maken voor een publiek. Ik trek een parallel tussen dit fenomeen en de gedichten van Fernando Pessoa waarin hij de polyfonie van het innerlijk aan het woord laat. Zijn poëzie kenmerkt zich door nooit één boodschap te prediken, maar eindeloos te onderzoeken, tot in de verste uithoeken van zijn eigen identiteit.
Ik heb meer dan één ziel
Meer ikken dan ikzelf.
En niettemin besta ik,
Voor allen onverschillig.
(Ricardo Reis / Fernando Pessoa uit Oden)
Zondag 30 Oktober:
In de zomer van 2022 ging kunstenaar Johannes Lievens op pad in een park in Parijs. Hij nodigde negen onbekenden uit rond een vuur, en praatte met hen over eenzaamheid. Hun verhalen verzamelt hij nu in een monoloog. Deze tekst komt tot stand met steun van deBuren.
Al enkele maanden bouw ik aan een poëtisch universum. Een verloren schaap,
voorbijdrijvende wolken, een tuin uit het verleden maken er deel van uit. Iemands grootste verlangen is opnieuw onderdeel worden van het landschap. Misschien lukt dat door te dromen? Via zegging wil ik gedichten tot leven brengen en zo het publiek in een mystieke, persoonlijke en soms licht absurde droomwereld onderdompelen.
Persephone ontvangt u in de onderwereld. Ze wil niet meer terug naar de aarde, want daar moet je 50 cent betalen voor een toiletbezoek, als je wil protesteren het 48 uur op voorhand melden en er zijn te veel soorten maand verband om uit te kiezen. Een oproep tot chaos, impulsiviteit en buiten de lijntjes kleuren.
BIECHT is een gutturale schreeuw om hulp in monoloogvorm. Een algemene, wanhopige, rasperige, rafelige, stoffige, verwarde en ongelukkige oerklank. Een poging alle kronkels van depressie, anxiety, isolatie en impulsive thoughts bloot te leggen.
Alsof je een springveer uitrekt tot een metalen draadje.
BIECHT is een poging depressie om te zetten in woorden, zo eerlijk, chaotisch en wanhopig mogelijk – of gewoon een moment om even te horen: ge zijt niet alleen.
Veel mensen voelen zich slecht. En dat is oké.
Maar het is godverdomme moeilijk.
Een verhalen en poëziebundel over het lichaam dat beetje bij beetje een gebruiksvoorwerp wordt. Over de houdbaarheidsdatum van een lichaam in ontbinding en de verwerpelijkheid daarvan. Werktitel is op dit moment ‘ZORN’.